Brzeżanka

Sobota, 28 lipca 2012 · dodano: 28.07.2012 | Komentarze 0

Tytułem wstępu nie napiszę dziś nic :). Trasą której opis pominę dojechałem do Babicy gdzie wskoczyłem na czarny szlak, który miał mnie zaprowadzić na Brzeżankę, wzniesienie w okolicy Strzyżowa. Na początek wspinaczka torem DH - fajne traski ale skąd w środku lasu tyle śmieci? Cieszyłem się na myśl o jeździe czarnym szlakiem w okolicy Wyżnego. Jechałem tam w tamtym roku i był tam fajny leśny singiel. Niestety zawiodłem się - las jest rozkopany, robią tam asfalt.

Fragment żółtego i czarnego szlaku w okolicy Babicy, Wyżnego © tmxs

Na tym niestety nie koniec. W całym okolicznym lesie trwa jakaś amatorska wycinka drzew - wygląda to jakby Janusz ze śwagrem dopadli się do piły i na hura cięli co popadnie. Fajna mini-ścianka na szlaku jest w tej chwili nie do zjechania bo na dole goście urządzili sobie składzik gałęzi. Ścięte drzewa leżą w poprzek szlaku wielu miejscach, wszystko rozjeżdżone przez traktory, panuje ogólny syf i rozpiździej - prędko tam nie wrócę.
Na zjeździe do Połomi zgubiłem czarny szlak ale chyba nie dam tam się dojechać do głównej drogi nie przejeżdżając przez teren prywatny. Próbowałem ale wszędzie posesje, w końcu pogadałem jednym panem co akurat był na zewnątrz i pozwolił mi przejechać przez podwórko. Jakoś dziwnie te szlaki w tej okolicy poznaczyli - żółty w Wyżnym nieopodal też wiedzie przez środek czyjejś parceli i też nie da się tego objechać.
W Połomi zajechałem na postój do sklepu. Parafia pod wezwaniem św. Mikołaja ale prezentów nie mieli. Dalej cisnąłem na Kopaline długim terenowym podjazdem. Z Koplainy zjazd przez błotnisty las i już miałem Brzeżanke jak na dłoni.

Brzeżanka © tmxs

Zjechałem do Godowej jakąś hardkorwoą szutrówką (nawet dropy były) i zacząłem jazdę pod górę. Na początku szlak wiedzie centralnie przez pola - na szczęście wykoszone, potem trochę przez krzaki. Gdy zaczyna być pod górę przeradza się w jeden z najpiękniejszych singli jakie w życiu widziałem :). Singiel jest wąziutki, wręcz dziewiczy, ciężkim sprzętem nie skażony :).

Czarny szlak na Brzeżankę - na początku © tmxs

Są korzenie, są kamienie, ciągnie się to dość długo - kąt nachylenia wydaje się być idealny do perfekcyjnego zjazdu :). Mam olbrzymią ochotę to kiedyś zjechać bo niestety tym razem pokonywałem to cudo pod górę. Po jakimś czasie singiel połączył się na chwilę z błotnistą drogą dla ciężkiego sprzętu, a później odbija w górę do lasu. Akurat o tym docinku chciałbym jak najszybciej zapomnieć - nawet wspomnienie o nim boli. Szlak wiedzie tu centralnie przez krzaki i to krzaki rosnące na ścianie. Pod coś tak stromego jeszcze z rowerem nie wychodziłem nawet w Bieszczadach. Musiałem wzbudzać bezgraniczne politowanie wspinając się tam z rowerem bo nawet bąki przestały mnie kąsać.
Jak dotarłem na górę czułem się ujechany w trupa. Dodatkowo kończyła mi się woda co w moim przypadku oznacza życiowy dramat :). Sucha góra kusiła swoją bliskością ale miałem dość walki z dżunglą żebym tam pchał się samemu, może jak bym jechał z kimś kto by mi powtarzał "MUSISZ, MUSISZ ...." to bym się na to rzucił :), a tak to szybko odrzuciłem taki pomysł. Nawet nie miałem ochoty szukać widokowych miejscówek, jedynie parę fotek na tamtejszym miejscu biwakowym i zjechałem zielonym szlakiem do Strzyżowa.

Widok z Brzeżanki © tmxs

Tam na rynku pochłonąłem masę płynów i węglowodanów. Podjechałem terenem pod stok, potem na żółty szlak i zjazd obok Pasieki "Jar". Z Przedmieścia Czudeckiego podjechałem czarnym szlakiem (tym samym :)) na Grochowiczną i moją ulubioną trasą wróciłem do domu. Nie wiem czy to przez wspinaczkę czy przez temperaturę ale czułem się kompletnie dojechany.

Trasa z grubsza: