1000 / 1000 + 100

Sobota, 7 marca 2015 · dodano: 07.03.2015 | Komentarze 8

Ta prosta, matematyczna formuła w dość pokrętny sposób opisuje moją dzisiejszą wycieczkę. Dziś pękło mi pierwsze 1000 km przejechanych w tym roku, chciałem to uczcić standardowym, sobotnim 1000 w pionie, a przy okazji wpadło 100km jako bonus. Ruszyłem wcześnie tak jak lubię, czyli o 9 i na początek dostałem płaszczyznę Słociny, Malawy i Kraczkowej. Pierwszy dłuższy podjazd wypadł na Husów. Lubię tu jeździć, ze względu na widoki na równinę na północy. Gdzieś między Markową a Kosiną wybudowano 6 wiatraków - to chyba jakaś nowość, gdy ostatnio byłem w tych stronach rok temu to nic takiego nie zauważyłem.


Widok z Husowskiego działu - w oddali wiatraki

Toczyłem się dalej zdezelowanym asfaltem wzdłuż potoku Husówka, z krótkim postojem pod wiatą w okolicy Manasterza. Rozwaliłem się na ławce i zacząłem się opalać, ciesząc się ciszą zakłóconą jedynie przez szum strumyka. Zwiesiłem się. Tak totalnie.


Las Strasznik

W Manasterzu trochę jazdy główną droga, z której szybko zjechałem i skierowałem się na Łopuszkę Wielką. Końcówka wsi jest położona w dolinie między wzgórzami, a przez środek płynie strumyk - poczułem się jak w Beskidzie. Dalej przyjemny, długi podjazd w okolice Mechowej Góry i znalazłem się na zielonym szlaku przemysko-bachórskim. Lubię ten szlak bo chociaż miejscami paryjowaty, to jest dość malowniczy i wiedzie przez odludne rejony. Pamiętam go zwłaszcza z wycieczki na Patryję 3 lata temu.


Widok z okolic Mechowej Góry


Patryja (438 m.n.p.m) koło Dubiecka

Dalsze kilometry to konkretne góra-dół do Widaczowa. Ogólnie polecam te rejony na szosę - dużo asfaltów dobrej jakości, a ruch praktycznie zerowy. Z Widaczowa ledwie kilka machnięć korbą dzieliło mnie od Jawornika Polskiego, gdzie zacząłem podjazd niesławnym szlakiem niebieskim - karpackim. Asfalt dość szybko przeszedł w szuter ale było sucho. Dopiero gdy minąłem ostatnie zabudowania zaczęło się mega błoto. Jechałem tędy 2 lata temu i wiedziałem, że będzie teren ale ilość syfu mnie zaskoczyła. Odpuściłem i zjechałem z powrotem do Jawornika inną drogą. Cała podjazdowa robota na darmo ale za to mogłem sobie zjechać serpentynkami do Hyżnego no i dołożyć trochę w pionie. Dalej to podjazd na Borówki i zjazd do Broku. Miałem stąd wracać najkrótszą drogą ale nie czułem się zmęczony, a została już tylko płaska robota. Postanowiłem dokręcić do 100km wracając przez Tyczyn i Budziwój. Szło mi nawet nieźle do momentu gdy zaszło słońce. Zimno szybko wydrenowało resztek moich sił i dodatkowo baterię w telefonie. Poczułem te 100km. Wychodzi na to, że tym razem wujek Janusz zapodał szosowe manto samemu sobie :).